Het Wevershuisje

De film toont het 'hoog ambacht' (bron: Omroep Centraal), zoals het weven destijds werd genoemd.

Gemert is vanaf de middeleeuwen eeuwenlang een een echt weversdorp (Waeverstad) geweest. Vandaag de dag is er nog maar een textielfabriek over, maar rond 1900 waren in Gemert meer dan 200 thuiswevers actief om met en voor hun gezin de kost te verdienen.

In het Wevershuisje is een weefkamer ingericht met rode en blauwe plavuizen. Het handweefgetouw dat hier is te zien is een kopie van een eeuwenoud Gemerts weefgetouw, nu in bezit van heemkundekring Gemert. Het weefgetouw of weefstoel (‘t ketaw) was vaak eigendom van de wever zelf, hoewel arme wevers er een huurden (á vijftig cent tot een gulden per jaar (!)). Het geweven goed werd op de markt verkocht of geruild bij een plaatselijke textielfabriek tegen bonnen. Deze bonnen hadden een bepaalde geldwaarde en konden besteed worden in sommige winkels. 

Weversoproer 1849 

Het was armoede troef halverwege de negentiende eeuw en ook voor wevers was het niet veel beter. Zij zagen hun werken beloond met loonsverlaging en winkelnering. Een revolutie kon niet uitblijven. Dramatische taferelen ontvouwden zich in de Gemertse straten. 

 Terug naar Museumgebouwen